“De tijdlijn van Queen Jazz had al vaker mijn aandacht getrokken. Iets in haar intrigeerde mij mateloos. Hoewel een Findomme, leek ze meer te zijn dan doorsnee. Meer klasse, meer emotie. Toen ik zag dat ze expliciet adverteerde met een spel in het bos, trok ik de stoute schoenen aan en benaderde haar voorzichtig. Ze bleek open te staan voor een wat uitgebreidere sessie tegen een (flinke) eenmalige vergoeding zonder verder Findom ‘gedoe’. Ik stuurde haar de fantasie die in mij opgekomen was en het kwam tot een afspraak.
Door: pieter d
Met het hart in de keel parkeerde ik mijn auto op de afgesproken plek. Ik appte haar dat ik er was en keek onrustig om mij heen of ik haar of haar auto ergens zag. Niets te zien, en ik kreeg dan ook een berichtje dat ik een stukje zou gaan wandelen voordat ik haar zou zien. Ze stuurde mij een kaartje en ik ging onderweg. Het bleek een flinke wandeling op de laarsjes met hoge hak die ik deze dag zou dragen.
Stap voor stap werd ik dmv berichtjes naar haar toe geleid. En daar zag ik in de verte de bekende rode jas langs het pad die onze ontmoeting zou inluiden. Ik snelde er naar toe en vanuit de bossages werd ik gedag gezegd. Daar stond ze dan, queen jazz! Ze liep op mij af en ik kon haar aanschouwen. Het was een prachtige verschijning om te zien en een bijzonder moment om deze dame die op internet haar gezicht vakkundig afgeschermd houdt, eindelijk in de ogen te kijken. Dit was echter van korte duur. Ik werd op mijn knieën gedirigeerd en overhandigde haar de afgesproken toelage en een doos chocola die ze deze week zo nodig had.
Ik werd als een hond aangelijnd en de tas met kleren die ik had meegenomen kreeg ik in mijn mond gedrukt. En daar kroop ik op handen en voeten achter haar aan, al glurend naar haar mooie figuur en killer-boots. We liepen een klein stukje dieper het bos in en stopten bij een spottershutje dat me bekend voorkwam van haar twitter. Deze dame voelt zich blijkbaar thuis op dit plekje.
Daar aangekomen gaf ze mij de tijd om even op adem te komen. Ik deed mijn jas en broek uit en daar zat ik, midden in het bos als een sletje in een jurkje met daaronder lingerie, een panty en laarsjes.
Ik kreeg een masker opgezet en de eerste voorzichtige trappen in mijn kruis waren daar. Ik werd gekleineerd en bespuugd, mocht haar niet meer aankijken en geknield met mijn hoofd op de grond kreeg ik er van langs met een paddle en met een soort taser die ze had meegenomen. Ze stond stil op verschillende hoeken rondom mij en ik ben er van overtuigd dat ze daar enkele foto’s nam. Of het waar is zal ik nooit weten…
Ze deed mij een ballgag in en er werden klemmen op mijn tepels gezet. Vervolgens ging ze op mijn rug zitten en zo ging het nog even door. Ik voelde me enorm klein, maar ik genoot van de pijnprikkels en wat voelde het heerlijk om de controle volledig aan haar te laten.
Genoeg voor nu. Ze opende het huisje en commandeerde mij naar binnen. Ik moest plaatsnemen op mijn knieën en daar knoopte ze mijn polsen vakkundig vast aan een paaltje. Ik kreeg een blinddoek om en ze gaf aan dat ik het even allen mocht uitzoeken. Ze duwde mij met haar billen in mijn gezicht hard in het hoekje en deed het deurtje op slot. Door een kier werd ik nog eenmaal bespuugd en lachend liep ze weg. Het werd stil, maar mijn hart klopte op hoge toeren.
Daar zat ik dan. Alleen in een bos, vastgeketend door een onbekende vrouw. Hoewel ik erop vertrouwde dat ze terug zou komen vroeg ik me toch af hoe lang ze me hier zou laten zitten. Mijn benen verkrampten maar ik durfde me niet te verroeren, dat had ze me inners verboden.
Gelukkig kwam ze vrij snel terug. Mijn polsen werden liefdevol bevrijd. Ze gaf zichzelf nog even een complimentje voor de vakkundige knoop en trok me daarna hardhandig aan de riem uit het huisje. Zo goed en zo kwaad als het kon kroop ik naar buiten.
Het spel en de regels werden uitgelegd. Tien slipjes had ze in de omgeving verstopt. Ik zou ze een voor een zoeken en tussen mijn tanden aan haar aanbieden. Voor ieder gevonden slipje zou ik een van mijn eigendommen terug krijgen. Kleding, autosleutel, bril… Gelukkig kreeg ik deze laatste alvast terug, mits ik het eerste slipje kruipend zou opzoeken.
Een paar trappen in mijn kruis en daar ging ik, als een waar sletje, op handen en voeten kruipend door het bos. Ik werd lachend aangemoedigd om sneller te gaan. Het moet een bizar schouwspel zijn geweest maar ik genoot ervan om dit in haar opdracht te doen. Het eerste slipje was gauw gevonden en aan haar aangeboden. “Volgende” zei ze schaterend.
Dit ging zo een tijdje door. Strompelend op de hakjes die ik aanhad zocht ik een voor een de slipjes. Af en toe werd ik klappend in haar handen terug ontboden bij haar. Ik zakte hijgend op mijn knieën, kreeg nog wat trappen, klappen en werd bespuugd. Eenmaal mocht ik de prachtige laarzen aanbidden die mij letterlijk en figuurlijk zo hard raakten. De volgende keer keep ze mij diep in de ogen terwijl ze maar door bleef gaan met trappen. Ik genoot er intens van. Onafgebroken bleef ze me intens aankijken en haar priemende ogen brachten mij in een trance. Grommend kreunde ik, en ze leek bijna net zo hard als ik te genieten van dit ultieme moment. Een unieke wisselwerking, wat een godin!
“Zoeken! Heb je al op het pad gekeken?” Ik was compleet gedesoriënteerd. Op haar aanwijzing rende ik naar het pad, voorzichtig kijkend of er geen voorbijgangers waren. Aan de overkant zag ik het volgende slipje. Ik bracht deze netjes terig. Negen binnen, nog één te gaan. Ik kreeg nog drie minuten, en in lichte paniek strompelde ik heen en weer over het pad. Ik kreeg een voorgevoel dat nummer 10 überhaupt niet geplaatst was…
Ik werd teruggefloten. “Je hebt gefaald”, zei ze lachend. Ik moest op mij rug gaan liggen en zag haar bilpartij, uiteraard gehuld in de leren broek, op mijn gezicht belanden om mij de adem te ontnemen. Op mijn knieën kreeg ik wat kleding naar me toe gegooid. Dankbaar raapte ik ze op. Omdat ik niet alle slipjes had gevonden trok ze een schaar tevoorschijn en begon mijn shirt kapot te knippen. Vervolgens de veters van mijn schoenen, waarop ik lichtelijk protesteerde aangezien ik slechts één slipjes had gemist. Maar ook nu werd mij weer duidelijk gemaakt dat zij degene was die de regels maakte. Ze scheurde mijn boxershort kapot en gooide hem op de grond. Deze vernedering was écht en minder opwindend dan in mijn fantasie vooraf. Be careful what you whish for…
Onze ontmoeting kwam ten einde. Mijn broek mocht ik aantrekken, maar ik werd opgedragen om bij de wandeling terug mijn laarsjes aan te houden en het jurkje met de duidelijke aftekening van de bh te blijven dragen tot ik bij mijn auto was. Ik werd weer het hokje in gedirigeerd en kreeg nog een laatste trap. Nog tien minuten moest ik hier blijven zitten waarna ik haar videobellend moest bewijzen dat ik er nog zat. En daar liep ze weg. “Dag slet” riep ze luid. Deze dame kende absoluut geen angst om aan het publiek te tonen wat ze doet voor de kost… Uitgeput, vernederd en gekrenkt telde ik af en liet ik de gebeurtenissen van de afgelopen twee uur nog even de revue passeren. “Een beetje gek, maar wel lekker” concludeerde ik.
Na het telefoontje kreeg ik nog een berichtje. “Enjoy the walk… wie weet zie je het 10e slipje nog…” Ik kreeg een voorgevoel waar ik deze zou aantreffen, en nagenietend van het spel liep ik met lichte schaamte over een druk pad terug naar mijn auto. Zoals opgedragen netjes op de hoge hakken en met de geruïneerde kledingstukken in mijn hand. Je weet immers maar nooit of ze nog ergens staat toe te kijken…
Terug bij mijn auto trof ik inderdaad slipje nummer 10 aan, bungelend aan mijn portier. Uiteraard had deze sadiste ervoor gezorgd ik tijdens het spel geen enkele kans had om niét te falen… Met een glimlach stak ik het in mijn zak en merkte op mijn buitenspiegel een afdruk van een afscheidskus op. Subtiel, maar veelbetekenend. Hier kon ze maar zo haar ‘trademark’ van maken. Ik liet hem nog even zitten terwijl ik naar huis reed.
Die avond genoot ik nog na van de sessie. Deze dame had op creatieve wijze mijn fantasie volledig gerealiseerd terwijl ze mijn grenzen netjes had gerespecteerd. Een Femdomme met klasse. Naast zelfbenoemd “Queen of ballbusting” zou ze zich ook met recht “Queen of the Forest” kunnen noemen. Zoals ze zelf schrijft, alles behalve goedkoop; letterlijk en figuurlijk…
De kater die ze op haar website beschrijft bleef achterwege. Slechts spierpijn en kapotte knieën had ik er fysiek aan overgehouden. Spijt van deze sessie had ik absoluut niet. Hooguit dat ik haar onvoldoende hebt uitgedaagd om verder richting mijn pijngrens te gaan met de ballbusting en de taser. Wie weet bij een volgende ontmoeting…”
