“Zachte vernieling” luidt de titel van de vijfde column alweer van Meesteres Medusa. Het is (weer!) een pareltje. En dat “-tje” slaat niet op de kwaliteit, maar op de lengte van het schrijfsel. De kwaliteit is groots!
-
Lees ‘m meteen!
“Mijn Meesteres begrijpt mij niet”
We bliezen al vaker van de toren dat Meesteres Medusa’s columns literaire kwaliteit hebben. Prachtig geschreven en ze zetten je aan het denken. Vinden wij dan, maar niet alleen wij! Een rasslaaf uit onze kringen, laten we hem v noemen, ontdekte nog niet zo lang geleden haar stukjes op Klapjes.
Nog korter geleden kwam hij bij ons uithuilen. Soort van dan. Wat was het geval? “Zijn Meesteres begreep hem niet.”
Met moeite wist hij een gesprek te starten met zijn (vaste) Meesteres over Medusa’s columns. Over dat de Brusselse Meesteres niet alleen de setting van de sessie prachtig beschreef. En dat ze de pijn en het ongemak van de slaaf of slavin zo goed onder woorden wist te brengen. Maar vooral ook wat zijzelf, als Meesteres, denkt en voelt in de beschreven waargebeurde ervaring. Zo echt, hard en tegelijkertijd vol compassie naar de sub. Sadistische compassie weliswaar, maar niet minder echt. Doch, v’s Meesteres begreep de boodschap niet en beet hem gemene zaken toe die wij hier niet gaan herhalen. Natrappen doen wij niet aan.
Of v’s Meesteres Zachte vernieling gaat lezen, is nog maar de vraag. Voor v hopen we het niet. Deze prachtcolumn geeft namelijk een prachtige inkijk in Medusa’s Meesteressenziel.
